نگاهی اجمالی بر دین یهودیت (تحقیق برای درس اندیشه اسلامی۲)

تاریخ پیدایش دین یهود

در ابتدا باید گفت :اظهار نظر قطعی درباره پیدایش ادیان ، بسیار مشکل است، زیرا تاریخ دقیق آنها دقیقا معلوم نیست ، در عین حال دربرخی منابع آمده است:تاریخ آیین یهود، حدود 1232 سال پیش از میلاد مسیح، می باشد بعضی دیگر تاریخ پیداش دین یهود را حدود 1213 قبل از میلاد ذکر نموده اند
در تاریخ دین یهود به منابع زیر مراجعه فرمایید:1-  ادیان زنده جهان،‌رابرت هبیوم،‌ترجمه عبدالرحیم گواهی
2 - راهنمای ادیان زنده، جان ر. هینلز، ترجمه عبدالرحیم گواهی
3 - تاریخ ادیان، اصغر حکمت
4 - آشنایی با تاریخ ادیان، آریا
5 - تاریخ انببیاء، رسولی محلاتی
6 - تاریخ پیامبران ، محمد باقر مجلسی ،
7 - منشورجاوید، جعفرسبحانی ، ج12
8 - دایره المعارف فارسی ،مصاحب ، ذیل کلمه "یهود"

تعداد پیامبران دین یهود

حقیقت این است که تعداد انبیای یهود معلوم نیست، زیرا تاریخ و تعداد آنها معلوم نیست. در برخی متون از تعداد زیاد از انبیای یهود سخن به میان آمده است ،به طوریکه در روایت آمده یهود در عرض یک ساعت 43 نفر از پیامبران خدا را کشتند و 112 نفر از مردان صالح و نیکوکار را که از این پیامبر طرفدارى مى‏کردند نیز بقتل رساندند
علماء یهود معتقدند که پس از حضرت موسى، چهل و هفت پیامبر براى قوم اسرائیل آمده و شریعت حضرت موسى را ترویج کرده اند که هفده نفر از آنان داراى کتاب بوده اند. در قرآن به چند نفر از انبیاء بنى اسرائیل که پس از موسى آمده اند، اشاره شده است؛ داود که صاحب کتاب آسمانى زبور بود، یکى از آنهاست و نیز سلیمان که در قرآن شرح رسالت و سلطنت او آمده است. انبیاء اولیه در عهد داوران (قضاة ) بنى اسرائیل در حدود هزار سال ق. م. ظاهر شدند که آنان را در زبان عبرى نبییم لقب داده بودند. این افراد مانند دراویش و عرفاء مشرق زمین افرادى با جذبه و مؤمن بودند. پیامبران اسرائیل در یک زمان چند نفرشان با هم رسالت هدایت این قوم را بر عهده داشته اند و در شهرها و قرا و قصبات مشغول دعوت بودند. ولى در تورات، نام آنهائى که داراى رساله و کتابى بوده یا بعدا پیروانشان تدوین کرده اند، آمده است :یوشع بن نون، عاموس، هوشع، سموئیل، اشعیا، ارمیا، ایلیاء و دانیال. در برخى کتب تعداد انبیاء بنى اسرائیل را چهل و هشت نفر نوشته اند که هیجده نفر از آنها صاحب کتاب مى باشند. دو نفر دیگر به نامهاى ایشع و الیاس کتابى ندارند.اسامى انبیائى که داراى کتاب بوده اند: موسى، شموئیل بن القانا (شائول یا طالوت را به پادشاهى برگزید)، عاموس، هوشع بن ئبرى، میخا بن مورثین، یونس، اشعیاء بن عاموس، ناحوم بن القوشى، صفیا بن کوتى، حیقوق نبى، ارمیاء بن ملقیاء نبى، حزقیال نبى، یوال بن قتوائیل، عوبد یاتى نبى، دانیال نبى، حکى نبى، زکریا بن ارخیا و داود نبى که داراى کتاب مزامیر بوده است.ایلیاء نبى حامى مذهب اخلاقى یهوه بود. او در کنعان و زمان پادشاهى اهاب قیام کرد و علیه بت پرستان که بَعْل را مى پرستیدند، شورید و تا حدودى موفق شد توحید را دوباره احیا کند. ایلیا نبى ناگهان ناپدید شد و شاگرد او ایشع کار او را دنبال کرد. اما عاموس نبى ظاهرا بزرگترین پیامبران بنى اسرائیل در قرن هفتم ق. م. متولد شد. او به کار شبانى مشغول بود. او پیام یهوه را که با الهام دریافته بود، به مردم فاسد و تبهکار اسرائیل رساند. مردم او را بیرون کردند. او مردم را به بلاهاى آسمانى که در انتظارشان بود، انذار داد. اندکى بعد بر آن تبهکاران بلاى هجوم ملخ و طاعون نازل شد و زلزله اى شدید شهرهاى سدوم و عموره را که مرکز فساد و تباهى بودند، زیر و رو کرد.یوشع یکى دیگر از پیامبران اسرائیل در شمال کنعان به دنیا آمد. او از انحطاط اخلاقى و مذهبى بنى اسرائیل رنج مى برد. او مردم را به پاکى و توحید دعوت کرد، اما مردم حرف او را قبول نکردند. اشعیاء نبى در جنوب کنعان متولد شد. سال تولد او 740 ق. م. بود و در یک خانواده خوش نام به دنیا آمد. در اورشلیم به نبوت رسید و به دعوت مردم عصر خویش پرداخت. او به یهوه ایمان داشت. چهل سال مردم را به توحید دعوت کرد. پادشاهان یهود با او مشاوره مى کردند. هرگز در ایمان او تزلزل راه نیافت. در سال 722 ق. م. که حکومت یهود به دست سپاهیان آشور در هم شکست، اشعیاء دعا کرد و بخشى از سرزمین کنعان از اشغال مصون ماند. او مردم را به نیکوکارى و انصاف دعوت مى کرد. میکاء نبى، پس از درگذشت اشعیاء نبى در اورشلیم مبعوث شد. او نبوّت خویش را با پیشگوئى آغاز کرد. ظهور او را در سال 722 ق. م. نوشته اند. کتاب او در بردارنده سخنان جالبى است. او از یک طرف انبیاء دروغین و مغرور را انکار کرد و از دیگر طرف، روح حقیقى دین را براى مردم بیان کرد
ارمیاء نبى، از پیامبران مشهور است. او از خادمان معبد شهر عناتوث بود و در آن شهر متولد شده بود. او مورد تهدید جامعه خود بود و به مردم اسرائیل وعده و وعید و بیم و امید مى داد. نصایح او بى فایده و نتیجه ماند. مردم او را استهزاء مى کردند، در عین حال او به ارشاد مردم ادامه داد. وقتى کلدانیان اورشلیم را فتح کردند، ارمیا در زندان بود، زیرا قومش او را زندانى ساخته بودند. کلدانى ها او را آزاد کردند. ارمیا گفت: کلدانى ها بزودى شکست خواهند خورد و یهودیان به وطن خویش بازخواهند گشت و به عبادت یهوه مشغول خواهند شد.حزقیل نبى، زندگى وى مجهول است. او فرزند یکى از خاندان هاى کاهنان اورشلیم بود که در سال 597 ق. م. به اسارت در بابل برده شده بود. او در سن 22 سالگى خود را پیامبر بنى اسرائیل معرفى کرد و مکاشفات خود را با عباراتى روان و روشن بیان مى داشت و به شرح احکام و تکالیف قوم خود پرداخت. اشعیاء دوم، زندگى وى نیز مجهول است. او صاحب الهامات و تلقینات نفسانى و دینى قوى بوده است و کمالات او صحف عهد عتیق را تشکیل مى دهد.
مبانی اعتقادی دین یهود

طبق نقل عهد عتیق پس از سه ماه از خروج بنی اسرائیل از مصر، خداوند با حضرت موسی سخن گفت و ده حکم بسیار مهم به او داد که به "ده فرمان " مشهور است.این ده حکم بدین قرار است:1 -  برای خود خدایی جز من نگیرید.2 - به بت سجده نکنید.3 -  نام خدا را به باطل نبرید.4 -  شنبه را گرامی دارید.5 -  پدر و مادر را احترام کنید.6 -  کسی را به قتل نرسانید.7 -  زنا نکنید.8 -  دزدی نکنید.9 -  بر همسایه شهادت دروغ ندهید.10 ـ  به اموال و ناموس همسایه طمع نورزید. این فرمان ها در قوم بنی اسرائیل رواج یافت و بعداً علمای یهود با استفاده از کتاب های عهد عتیق، اصولی برای دیانت و ملت قوم یهود تدوین نمودند که مهم ترین آن ، اصول سیزده گانه ای است که توسط موسی بن شمعون در سال 1204 میلادی قرائت شد: بدین شرح است :1ـ خداوند حاضر و ناظر است.2 - خداوند یکتا است.3 -  خداوند جسم و شبیه کسی نیست.4 -  خداوند قدیم و ازلی است.5 -  هیچ کس را جز او نباید عبادت کرد.6 -  او سرور همه پیامبران است.7 -  نبوت حضرت موسی(ع) صحیح است.8 -  خدا بر افکار نوع بشر واقف است.9 -  تورات از جانب خدا است.10ـ تورات غیر قابل تغییر و تبدیل است.11ـ خداوند ظالم را مجازات می کند و عادل را پاداش می دهد.12ـ سلطان مسیح از نسل داوود ظهور خواهد کرد.13ـ مردگان مستعد زنده شدن می باشند. این امور را می توان اصول و پایه های عقیدتی دین یهود بر شمرد. افزون بر این امور در دین یهود "صندوق عهد" جایگاه ویژه ای دارد که شرح آن بدین قرار است:حضرت موسی(ع) پس از آن که " ده فرمان" را در میقات دریافت نمود، به میان بنی اسرائیل بازگشت؛ در دامنه کوه مَذْبحی با دوازده ستون (به تعداد اسباط بنی اسرائیل) بنا کرد، در آن جا قربانی نمود و نصف خون حیوانات قربانی شده را بر مذبح و نصف دیگر را بر قوم خود پاشید و گفت : این عهدی است که خداوند بر شما بسته است.پس از آن به دستور حضرت موسی(ع) خیمه ای برای عبادت بر پا کردند که آن را "خیمه عهد" خواندند. درون خیمه عهد صندوقی قرار داشت . درون آن ، دو لوح سنگی بود که روی آن نص میثاق الهی با قوم بنی اسرائیل منقوش بود. این صندوق، تابوت عهد، تابوت شهادت یا صندوق تورات است که در تاریخ بنی اسرائیل جایگاه ویژه ای داشت. در مهاجرت ها و جنگ ها صندوق را با حرمت فراوان در ارابه ای می نهادند و پیشاپیش خود حرکت می دادند. هیچ کس جز کاهنان و ربانیون اجازه نداشتند آن را لمس نمایند .
نام خاص خدا در دین یهود "یهوه" است که تلفظ آن حرام است. تنها بالاترین مقام مذهبی یهود می‌تواند سالی یک بار، آن هم در معبد سلیمان و در مکان خاص این نام را بر زبان جاری کند.

کتاب های مقدس

یهودیان، حدود 35 کتاب مقدس دارند. پنج کتاب از این ها تورات است و بقیه کتاب های دیگر است. مجموع این کتاب ها، عهد عتیق نامیده می شود. عهد عتیق شامل این کتاب ها است:1. سِفر پیدایش؛ 2. سِفر خروج؛ 3. سفر لاویان؛ 4. سفر اعداد؛ 5. سفر تثنیه (این پنج کتاب، تورات نامیده می شود)؛ 6. صحیفه یوشع بن نون؛ 7. سفر داوران؛ 8. کتاب روت؛ 9. کتاب اول سموئیل نبی؛ 10. کتاب دوم سموئیل نبی؛ 11. کتاب اول پادشاهان؛ 12. کتاب دوم پادشاهان؛ 13. کتاب اول تواریخ ایام؛ 14. کتاب دوم تواریخ ایام؛ 15. کتاب عزرا؛ 16. کتاب نحمیا؛ 17. کتاب اِستَر؛ 18. کتاب ایوب؛ 19. کتاب مزامیر؛ 20. کتاب امثال سلیمان؛ 21. کتاب جامعه؛ 22. کتاب غزل غزل های سلیمان؛ 23. کتاب اشعیاء نبی؛ 24. کتاب ارمیاء نبی؛ 25. کتاب مراثی ارمیاء نبی؛ 26. کتاب حزقیال نبی؛ 27. کتاب دانیال نبی؛ 28. کتاب هوشع نبی؛ 29. کتاب یوئیل نبی؛ 30. کتاب عاموس نبی؛ 31. کتاب عوبدیاء نبی؛ 32. کتاب یونس نبی؛ 33. کتاب میکاء نبی؛ 34. کتاب ناحوم نبی؛ 35. کتاب حبقوق نبی.

اعمال عبادی دین یهود

عبادات یهودیان
عبادات یهود در قربانى خلاصه مى شود. یهودیان ادعیه اى نیز دارند که در ((کنیسه )) مى خوانند. نماز یهودیان فصلى از زبور داود است که روزى سه بار مى خوانند.یهودیان روزه مى گیرند که در ایام مختلف سال یهودى برگزار مى شود:1 - روزه کیپور؛ ایام نهم و دهم ما تشرین ، نخستین ماه یهودى از سال یهودى ، به مدت 25 ساعت روزه مى گیرند.در سفر لاویان باب 23 آمده است : ((جان هاى خود را ذیل سازید، از شام تا شام سبت و اشباط.))
2 - روزه فوریم یا پوریم که به شکرانه نجات از قتل عام گرفته مى شود.3 - روزه ((کدلیا))، روز سوم ماه ((تشرین )) است . این روزى است که ((کدلیا)) حاکم بیت المقدس ، ((معبد سلیمان )) را با 82 تن از یهودیان در آتش سوخت .4 -  روزه ((عقیبیا)) در روز پنجم ماه ((تشرین )). و این روز، به پاس گرامى داشت خاطره ((خاخام عقیبیا)) است که او را مجبور به پرستش بت نمودند و او زیر بار نرفت و آن قدر مقاومت کرد تا از گرسنگى درگذشت . این حادثه در سال 153 میلادى اتفاق افتاده است .5 -  روزه عذاب ؛ در زمان داود پیامبر، خداوند بر بنى اسرائیل غضب نموده ، ایشان را به مرگ و قحطى تهدید نمود. یهودیان ، از ترس ، آن روز را روزه مى گیرند.6 - روزه ((صدقیا))؛ روز ششم از ماه ((حسوان ))، پس از آن که ((بخت النصر)) اورشلیم را تسخیر کرد، فرزندان صدقیا را در برابر چشمان او بکشت و او صبر و تحمل نمود. یهودیان به پاس این مقاومت و ابراز همدردى با ((صدقیا)) پادشاه یهود، روزه مى گیرند.7 -  روزه یهویاقیم ؛ در بیستم ماه ((کیلو))، ارمیاى نبى پیشگوئى اسارت یهود و ویرانى بیت المقدس را کرد و توسط ((یهویاقیم )) پادشاه یهود به زندان افتاد.8 -  روزه تلما؛ ((تلما)) پادشاه روم ، یهود را وادار کرد که به زور تورات را به یونانى ترجمه کنند. این روز را که هشتم ماه طبیثت بود، روزه مى گیرند.9 -  روزه فتنه ؛ در دوازدهم ماه شفط، اولاد ((بنیامین )) مانند ((قوم لوط)) به فسق و فجور اقدام کردند.10 - روزه محاصره اورشلیم توسط ((بخت النصر))، که درد هم ماه طبیثت است .قربانیهاى یهود:
1 - قربانى بى کوریم ؛ یعنى نخستین فرزند ذکور، اولین مولود از اغنام و احشام ، اولین محصول ، اولین میوه و... که باید قربانى بدهند. به این صورت که نخستین ها را از هر چیز باید به روحانى بدهند و او آن ها را با تشریفات ویژه اى مى سوزاند. ولى فرزند اول خود را به او داده و از او مى خرند. در این باره در تورات سفارش بسیار شده است . این مراسم یادآور آن است که در مصر فرعون به کشتار کودکان بنى اسرائیل پرداخت .2 - قربانى دائمى ؛ این قربانى در اغلب اعیاد مرسوم است . قربانى باید که گوسفند و گاو و بز و قوچ سالمى باشد. قربانى را در مذبح مقدس (قدس الا قدس ) براى رضایت یهوه قربانى مى کنند. این قربانى عکس العملى است در برابر بت پرستى و گاو پرستى مصریان و...3 - قربانى کیپور؛ کفاره . هر گاه کسى گناهى مرتکب شود، باید قربانى بدهد. این قربانى در معبد و طى مراسم ویژه اى انجام مى شود.اعیاد مذهبى یهود:1 - عید فصح و عید فطیر، 2- عید سبت ، 3- عید فوریم ها. عید فصح و عید سبت از سوى موسى وضع شده است و در این ایام باید هر فرزند ذکور در حضور یهوه هدیه خود را با خوشحالى بگذارد. در این اعیاد کار حرام است و باید مجالس و محافل شادى منعقد گردد. کسى که در این اعیاد کار کند، از قوم جدا مى شود و باید سنگسار شود.1 - عید فصح ، در چهاردهم نیسان ، بین العصرین یا نزدیک غروب آغاز مى شود. در سفر لاویان بر انجام مراسم این عید بسیار تاکید شده است . در این عید در مکان مخصوصى که براى خدا برگزیده شده ، باید مراسم قربانى بعمل آید. معمولا بره نر یا بز یک ساله سالم را براى قربانى انتخاب مى کنند. گاهى افراد شرکت کننده در مراسم قربانى به یک صد نفر هم مى رسند. به هر یک سهمیه اى از گوشت قربانى داده مى شود. آغاز مراسم با گرداندن پیاله شراب است و رئیس خانواده تبریک مى گوید. بره را بدون پاره کردن بریان نموده و در سفره مى گذارند. پس از گرداندن پیاله شراب ، در دفعه دوم بره را با سبزیهاى تلخ و نان فطیر مى خورند، بطورى که استخوانهاى آن نشکند، و اگر چیزى از آن باقى ماند، مى سوزانند. پس از صرف شام براى بار سوم پیاله شراب را مى گردانند و به آوازهاى روحانى مشغول مى شوند، و با شراب دادن در دور چهارم ، عید فصح به پایان مى رسد و آنگاه عید فطیر شروع مى شود.2 - عید فطیر، روز پانزدهم ماه نیسان بعد از عید فصح آغاز مى شود و مدت 7 روز ادامه دارد. روز اول و آخر آن را تقدیس نمایند. در تمام این مدت نان فطیر مى خورند.این عید به مناسبت خروج بنى اسرائیل از مصر بر پا مى شود. چون حرکت آنان با عجله همراه بود، نان فطیر را بدون خمیر مایه پختند و خوردند. و هم اکنون هر سال بهار، آن روز تاریخى را جشن مى گیرند و نان فطیر مى خورند و شادمانى مى کنند. طبق دستور تورات ، در این هفته باید خمیر مایه را از خانه خود خارج کنند. روز هفتم ، روز استراحت و عبادت است ؛ همان گونه که یهوه جهان را در شش روز پدید آورده و روز ((سبت )) (شنبه ) را استراحت کرد. ((روز سبت )) روز آزادى انسان است :سبت غلام : هر غلام یا کنیز اسرائیلى که شش سال خدمت کرد در سال هفتم بى قیمت آزادش کن ، زیرا سال آزادى بردگان است .سبت دین : اگر تا شش سال رفیق تو که مدیون تو است اداى قرض ننمود، به سال هفتم نباید از او مطالبه کنى که او دیگر بدهکار نیست .سبت اراضى : شش سال که زمین را کشت نمودى ، سال هفتم تعطیل نما، زیرا سال آزادى و استراحت زمین است .سبت سالها (یوئیل ): سال پنجاهم ، یعنى پس از هفت ، هفت ها که چهل و نه سال مى شود، سال پنجاهم سال آزادى است .توضیح این که : قوم یهود پس از ورود به خاک فلسطین اراضى آنجا را به قید قرعه میان خود تقسیم نمودند؛ ولى پس از گذشت 49 سال باید آزاد شده و هر کس و هر چیز به محل اصلى خود برگردد: تمام بردگان آزاد شوند، حتى آنان که گوششان را سوراخ کرده بودند تا همیشه برده باشند، رهائن مسترد شود و زمینهاى رهنى به صاحبان آن برگردد. عید یوئیل تاج ((اعیاد سبتیه )) است . زیرا سایر ((سبت ها)) براى آسایش یک دسته است ؛ ولى این عید، روز و سال استراحت عموم مردم است و مجددا اراضى به قید قرعه بین بنى اسرائیل تقسیم مى شد. و در تورات تاکید فراوان شده که زمین را به فروش همیشگى ندهید، زیرا زمین ملک یهوه است و شما میهمان و غریب او هستید.4 - عید پوریم ؛ این عید سه روز در سال ، روزهاى 11 تا 13 ماه آذار است .یهودیان و هر کس در این دو روز چیزى خمیر شده بخورد، از قوم جدا شود. در این روزها نباید کارى انجام دهند.5 - عید سبتها؛ یعنى روزهاى شنبه . سبت در لغت عبرانى به معناى استراحت است . قرآن به اعتبار سبت در میان قوم موسى تصریح کرده است .6 - عید ضوکا؛ به پاس جوانمردى جوانى یهودى بر پا مى شود. موضوع از این قرار است که در سال 164 میلادى ، حاکم یونانى اورشلیم فرمان داد که باید نوعروسان یهود اول به خدمت حاکم روند و بعد از آن شوهرانشان باشند. مردى یهود که فرزندان بسیار داشت ، تدبیرى اندیشید و پسرش را لباس عروس پوشانید و به خدمت حاکم فرستاد. آن جوان با دشنه حاکم را از پاى درآورد. این عید به شکرانه آن روز است .یهودیان اعیاد دیگرى نیز دارند: عید گرناها، عید نوبرها، عید سایبانها، عید خیمه ها، که هر یک به مناسبتى و در روزى خاص با تشریفات و قربانى برگزار مى شود .

طرفداران امروزی دین یهود
متاسفانه قوم یهود -که امروزه از آن به عنوان اسراییل وصهیونیست نیز یاد می شود- ملت نژاد پرست ، سلطه جو و خشونت گرا می باشد. این قوم در طول تاریخ ظلم و جنایات زیادی را مر تکب و امروزه نیز ما شاهد ظلم و جنایات این کشور به مردم لبنان و فلسطین می باشیم. به سبب ویژگی‌های یهودیان است که بیشتر ملت ها با یهودیان رابطه خوبی نداشته و ندارند .در سال 1290 میلادی یهودیان ساکن لندن به اندازه‌ای مردم انگلستان را به ستوه آوردند که «ادوارد» فرمان داد یهودیان را از انگلستان بیرون کنند. پس از این حدود 400 سال ورود یهود به انگلستان ممنوع بود تا اینکه در 1657 ))کرمویل(( تحت شرایطی اجازة ورود یهودیان به کشور انگلستان را صادر کرد . فقط در 1674 میلادی بود که به یهودیان ساکن آمریکا اجازه دادند آشکارا عبادت کنند .
در فرانسه نیز «لویس اغسطس» یهود را از کشورش بیرون کرد و مدت 20 سال از ورود آنها به فرانسه جلوگیری نمود. وقتی «فیلیپ زیبا» قدرت را به دست گرفت، برای دومین بار یهود را از فرانسه اخراج نمود و تمام اموال آنها را مصادره کرد . یهودیان چندین مرتبه از کشور آلمان نیز رانده شدند.اینکه امروزه دشمنی سرسخت یهودیان را با مسلمانان می‌بینیم، بخشی از آن توسط کشورهای اروپایی ایجاد شده تا از دست یهودیان و کارهای ناپسند آنها راحت شوند. در واقع آنان با آوردن یهودیان و جمع کردن آنها در کشور فلسطین، به نوعی خود را از دست آنها نجات دادند. بنابر رؤیای تشکیل کشورمستقل برای یهودیان، نه تنها از آن یهودیان، بلکه متعلق به مسیحیان نیز بود تا از این طریق از دست این دشمن دیرینه راحت شده و دشمنی آنها را متوجه مسلمانان سازند.گوستا ولوبون فرانسوی بعد از بررسی صفات یهودیان می‌نویسد: « یهودیان همچون انسان‌هایی هستند که تازه از جنگل وارد شهر شده و همیشه از صفات انسانی بی‌بهره بوده‌اند، چرا که همیشه مانند پست‌ترین مردم روی زمین زندگی می‌کنند». خلاصه آنکه هیچ فرقی میان یهود و حیوانات نمی‌توان گذاشت .
در قرآن نیز از یهودیان به عنوان انسان‌های بی‌رحم، انتقام‌جو، حلیه‌گر و رباخوار یاد شده است.از این رواست که پیامبر فرمود: «هیچ قومی به اندازه یهودیان من را اذیت نکرده‌اند» پیمان‌شکنی این قوم و جنگ‌های آنان در صدر اسلام نمونه‌هایی از دشمنی آنان نسبت به اسلام است. آنان نه تنها بیشترین توطئه‌ها را علیه اسلام داشتند، بلکه دشمنان اسلام را نیز حمایت می‌کردند. در بیشتر جنگ‌های صدر اسلام ردپای یهودیان دیده می‌شود.نکته قابل توجه این است که بعضی یهودیان عقیده دارند که پس از دین یهود، دینی نیامده و پیامبری مبعوث نشده است، زیرا نسخ دین قبل عقلاً و نقلاً جایز نیست. همچنین یهودیان خود را موجودات برتر دانسته و باور دارند که حق حاکمیت از آن یهودیان است و انسان های دیگر حق زندگی ندارند ،خلاصه صفات ناپسند یهودیان و رفتار ظالمانه آنان با انسان‌ها، (به ویژه مسلمانان) موجب گردیده است که یهودیان در جوامع مختلف محبوبیت خود را از دست بدهند. از این رو است که امروزه در برخی کشورها علیه اسرائیل راهپیمایی صورت کرده و مردم آزادی‌خواه جهان، جنایات یهودیان را محکوم می‌نمایند.در قرآن کریم بعضی یهودیان مورد لعن قرار گرفته و از آنان به عنوان دشمنان سرسخت مؤمنان یاد شده است: «به طور مسلّم یهود و مشرکان را دشمن‌ترین مردم نسبت به مؤمنان خواهی یافت...» .
منابع :
دنیا بازیچة یهود، محمد شیرازی، ص 30، ناشر: بینش آزادگان، 1381،نوبت چاب : اول..همان، ص 30 ـ 31.همان، ص 16 (به نقل از کتاب الیهود فی تاریخ الحضارات(.بقره (2) آیه 74.نساء (4) آیه 160 و 161.مائده (5) آیه 78 ـ 79.مایده، آیه 86 ، تفسیر نمونه‏ ، ناصر مکارم شیرازى ودیگران، ج 5،ص50 ، ناشر: دار الکتب الإسلامیة، تهران‏ ، سال چاپ: 1374 ش‏.عبدالله مبلغی،‌تاریخ ادیان و مذاهب جهان، ج2، ص 578، ،قم ، انتشارات منطق (سینا)، 1367
 مصطفی دشتی ، معارف ومعاریف ، ج10، ص621، قم، 1376